Dune Director Ridley Scott hiç üretilmeyen senaryoyu ortaya çıkarıyor

Ridley Scott'ın Kayıp Dune: 40 yaşındaki bir senaryoyu tanıtmak

Bu hafta, David Lynch'in Dune prömiyerinden bu yana kırk yıldır, daha sonra sadık bir kült takiben bir gişe flopu. Denis Villeneuve'nin son uyarlamalarıyla tam bir tezat oluşturuyor. Ridley Scott'ın katılımı, Lynch dümeni almadan önce, şimdi kadar gizemde büyük ölçüde örtüldü.

Ekim 1980'de Rudy Wurlitzer tarafından kaleme alınan Scott'ın terk edilmiş Dune senaryosunun 133 sayfalık bir taslağı, Wheaton College'daki Coleman Luck Arşivlerinden ortaya çıktı. Bu keşif, kitlelerin ekranda gördüklerinden önemli ölçüde farklı bir vizyon ortaya koyuyor.

Scott'ın katılımından önce, Frank Herbert'in kendi iki bölümlü senaryosu, sadık olsa da, sinematik olarak hantal olduğunu kanıtladı. Scott, inceledikten sonra bir avuç sahne seçti, ancak nihayetinde Wurlitzer'i tam bir yeniden yazma için görevlendirdi. Herbert's ve Villeneuve's gibi bu versiyon, iki bölümlü bir destanın ilk taksiti olarak tasarlandı.

Wurlitzer'in Scott tarafından "Pretty Fucking Good" olarak tanımlanan senaryosu, daha karanlık, daha şiddetli ve politik olarak yüklü bir yorum sunuyor. Reddi, kardeşinin ölümünden sonra Scott'a duygusal geçiş, 50 milyon doları aşan bütçe endişeleri ve Universal'ın Blade Runner projesinin cazibesi de dahil olmak üzere çeşitli faktörlerden kaynaklandı. En önemlisi, evrensel yönetici Thom Dağı, Wurlitzer'in uyarlaması için oybirliğiyle coşku eksikliğine dikkat çekti.

Yeniden tasarlanmış bir Paul Atreides

Wurlitzer'in senaryosu, vahşi masumiyet sergileyen ve 21 yaşındaki usta bir kılıç ustasında doruğa ulaşan yedi yaşındaki bir çocuk olarak başlayarak çok daha iddialı bir Paul tasvir ediyor. Bu hem Lynch'in hem de Villeneuve'nin tasvirleriyle tezat oluşturuyor. Jodorowsky'nin Dune 'in yapımcısı Stephen Scarlata, senaryosun Paul'un aktif rolünü tasvir ederek Duncan Idaho'yu bile beceriyor. Ancak Scarlata, Paul'un kırılganlığının yarattığı gerilimi vurgulayarak Lynch'in tasvirini tercih ediyor.

Senaryo çok önemli bir arsa bükümü getiriyor: İmparatorun ölümü, ortaya çıkan olaylar için katalizör görevi görüyor. Bu, Herbert'in romanından önemli ölçüde farklıdır. İmparatorun ölümü, imparatorun iç krallığı içinde ruhunun taşındığı mistik bir sahnede ortaya çıkar ve Arrakis'i Duke Leto'ya bırakır.

Lynch'in versiyonuna çarpıcı bir benzerlik, uzun, belirsiz bir insansı figür olarak görselleştirilen bir baharat mutabağı olan The Navigator'ın dahil edilmesidir. Kitabın ilk taksitinde bulunmayan bu unsur, Scott'ın daha sonra Prometheus üzerindeki çalışmalarını öngörüyor.

Şiddet ve ekolojik temalar

Senaryo, acımasız kavgaları ve grafik ölümleri tasvir ederek şiddeti artırıyor. Aakeen'in Cezayir Savaşı'nı anımsatan squalid bir şehir olarak tasviri, sınıf eşitsizliğinin altını çiziyor. 1980'lerin aksiyon filmlerini anımsatan bir bar dövüşünün tanıtımı, beklenmedik bir eylem katmanı ekliyor.

Ekolojik temalar belirgindir, Liet Kynes baharat hasatının yıkıcı etkisini vurgular. Ortaçağ estetiği ve Bosch benzeri çiğ koleksiyoncuları ile Atreides ailesinin Arrakis'e gelmesinin sahneleri, Scott'ın efsane üzerindeki eşzamanlı çalışmalarını yansıtıyor.

Bir Cobra'nın kafasına sahip yarasa benzeri bir yaratık olan avcı aracı, kitaptan mekanik cihazda ve diğer uyarlamalarda biyolojik bir bükülme sunuyor. Bu, avcı arayanın bomba taşıyan uçan bir yaratık olduğu Jodorowsky'nin yapılmamış *kumsalını yansıtıyor.

Çölde kaçış, bir kaza iniş ve üzücü bir yolculukla yoğundur. Komut dosyası, Villeneuve'nin uyarlamasını yansıtan bir kum kurdu ile bir yüz kapalı bulunur. Bununla birlikte, senaryo, Herbert ve De Laurentiis ile bir çekişme noktası olan Paul ve Jessica arasındaki ensest ilişkisini özellikle atlıyor.

Fremen karşılaşması, Jamis ile Düello da dahil olmak üzere, farklı bir sonuçla da olsa Lynch'in filmindeki sahneleri acımasız ve yakından yansıtıyor. Üç göğüs ve kum kurdu ile bir şamanın yer aldığı Yaşam Suyu Töreni, Carlos Castaneda'nın çalışmalarına paralellikler çizerek gerçeküstü, neredeyse halüsinatör bir unsur ekler.

Farklı bir mesih türü

Wurlitzer'in Paul'ü daha az isteksiz bir kahraman ve daha fazla kendinden emin, neredeyse acımasız bir lider, kaderini potansiyel bir diktatör olarak kabul ediyor. Bu, Villeneuve'nin Lynch'in uyarlamasında bulunmayan bir tema olan karizmatik liderlerin tehlikelerine odaklanmasıyla tezat oluşturuyor.

Senaryo'nun ekolojik, politik ve manevi unsurları iç içe geçti, önceki uyarlamalarda eksik bir denge. Ian Fried, senaryanın ekolojik sonuçları nüanslı tasvirini vurgular, bu da diğer sürümlerde bir güç yoktur.

Scott'ın Dune nihayetinde yapılmamış kalırken, ortaya çıkarılmamış senaryo, şiddet, politik entrika ve ekolojik temalara bugün bile yankılanacak şekilde öncelik veren alternatif bir sinematik evrene büyüleyici bir bakış sunuyor. Script'in kaynak malzemeden gelen cesur seçimleri ve sapmaları, böylesine zengin ve çok yönlü bir romanı uyarlamanın doğasında var olan karmaşıklıkları ve zorlukları vurgular.